خسی در میقات سفرنامه حج جلال آل احمد نویسنده شهیر ایرانی است. وی در این کتاب می‌نویسد: «من فهمیدم که خسی هستم که به میقات آمده، نه کسی که به میعاد.» آل احمد در سال ۱۳۴۳ و در حالی که ۴۱ ساله بود این سفرنامه را نوشت. از ویژگی‌های بارز این کتاب توجه زیاد نویسنده به جزئیات و متن روان و دلنشین آن است. وی در این کتاب نه فقط از جنبه زیارتی بلکه از زوایای مختلف به سفر حج نگاه کرده و مسائل فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاحتی و … را مورد توجه و تحلیل قرار داده‌است. در بخشی از این کتاب می خوانیم. "دوشنبه ۲۴ فروردین مدینه. صبح رفتم بقیع. آفتاب که می‌زد من اثر سنت را در خاک می‌جستم؛ و قبل از همه اثر برادرم را. اما هیچ اثری و علامتی. وقتی گور چهار امام شیعه و گور عثمان و زنان و فرزندان پیامبر بی نشان افتاده، برادر من دیگر کیست؟ اکون، ذره بی نشان خاکی در این سفره سنت... سراسر قبرستان تپه ماهور و خاکی - خاک بدجوری نرم- و گله به گله تکه سنگ سیاهی به زمین فرورفته. یا لاشه تکه مرمری با گوشه ای از یک کاف کوفی کناری افتاده. به علامت قبری که سنگش را شکسته‌اند و با خاک یکسان کرده. "وهابی هاً چهل سال پیش. وقتی به حکومت عربستان رسیدند."این کتاب را نشر کابلو به چاپ رسانیده است.